Ακολουθώντας τις θρησκευτικές τελετές, η Αγία Μαρία μεταμορφώνεται σε ένα ζωντανό ταπισερί γιορτής. Προσκυνητές και επισκέπτες συμμετέχουν σε ένα κοινό γλέντι, μοιράζοντας παραδοσιακές ελληνικές λιχουδιές κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Το γέλιο αναμειγνύεται με το τσούγκρισμα των ποτηριών, και καθώς ο ήλιος βυθίζεται κάτω από τον ορίζοντα, το νησί ζωντανεύει με την πληθωρικότητα του χορού. Το τραχύ έδαφος της Αγίας Μαρίας γίνεται μια φυσική πίστα χορού, που φωτίζεται από τη ζεστή λάμψη του ορίζοντα και το αναδυόμενο φως του φεγγαριού που αντανακλάται από τη θάλασσα. Οι εορταστικές εκδηλώσεις συνεχίζονται μέχρι αργά το βράδυ, σφυρηλατώντας το αίσθημα αλληλεγγύης στους εορτάζοντες. Καθώς οι τελευταίες νότες της μουσικής σβήνουν, οι συμμετέχοντες επιβιβάζονται για άλλη μια φορά στις βάρκες τους, κουβαλώντας μαζί τους τις αναμνήσεις μιας βραδιάς όπου η πνευματικότητα, η χαρά και οι φιλίες μπλέκονταν σε αυτό το μικροσκοπικό νησί της Αγίας Μαρίνας.